500
N.N.
Daŭno...
Ech, jak daŭno
Ja ŭ rospačy
Moh nazirać
Tvoj cień
Na vilhotnym asfalcie,
Dakranucca źlohku
Da haračych vusnaŭ
I nazaŭsiody...
Nazaŭsiody serca apiačy
I ŭtapicca ŭ śvietła-rusych
Vałasach.
Rasstańnie
Ŭziało svajo...
Ty pobač,
Ale ja nia baču.
Tolki pot chałodny
Maładzikovaj nočču
Mnie nahadvaje
Ciabie,
I fotazdymak –
Padarunak –
Śviedka žyćcia majho
Na ścianie paciortaj.
Čas biažyć,
Jak uviesnu ručaj,
I narešcie
Ja zmoh zrazumieć,
Što jaho abahnać
I spaznać
Sens žyćcia
Možna tolki,
Kałi ty sa mnoju.
|
|
